Մառախուղային առավոտվա թթու հոտին միանում են կամրջով անցնող իմ ոտնահետքերը...
Թողնում եմ քամուն խենթացնել մազերս,ու մի պահ ժամանակը կանգ է առնում ...
Տա'ր ինձ,....այնտեղ,այն հիշողություններից այն կողմ,տա'ր ինձ դեպի իմ կապույտ անցյալը,որը ես թաղեցի կարմիրի տակ,որ մեծանամ,աճեցնեմ ես-ս.... ներսից,դրսից ...կարևոր չէ..
Կամուրջը,ոտնահետքերս ,քամին ու ես խռնված մազերով,առանց տաբուների,առանց անցյալ,անապագա,մերկ հոգով ու...հոգևոր անպաշտպանությամբ,ազատությունը թևիս տակ...կամուրջը
...Մառախուղը,առավոտը,ճեղքող արևը,քամին ու ես...անժամանակ...հիմա ....ու հիմա...
...Անապագա...
Խռնված ու կամուրջը...
...Ոտնահետքերս,որ ինձ դեպի կամուրջ տարան,մահվան ու կյաքնի բարձրությունում հասկանալու,որ սիում եմ իմ ,իմ ու էլի իմ հիմար, անգույն ու առանց բույր կյանքը,սիրում եմ անգույն ու ջրոտ այս քաղաքը...սիրում եմ..
Դատապարտված եմ երկաթե շղթաներով կառչել այս գաղափարից...կյանք է կոչվում ...
Մաքրում եմ ոտնահետքերս ու չվում հույս փնտրելու...անտանելի է...
Կգնամ տուն կլցնեմ գինի ապակե բաժակի մեջ ու կլցնեմ ստամոքսս կապույտ հիշողությամբ հատուկ նշանակության իմ ծեսով ...բլյուզային...անտանելի է....
