....Միայն ես էի իրեն Բիմիկ ասում,բոլորը նրան Բիմ էին կոչում:Իմ մանկության հավատարմության էտալոնը,իմ տխուր օրերի միակ ընկերը,ու հիմա`քո մահվանից մեկ տարի անց,ես, միևնույնն է,հիշում եմ քեզ.ընկերներին շուտ չեն մոռանում:Ես հիշում եմ քո թախծոտ աչքերը,որոնց փայլը վերջին տարիներին փոքր-ինչ խամրել էր...
Ես հիշում եմ քո խանդավառությունը,երբ ամեն անգամ գալիս էի քեզ սիրելու,ախր մենք իրար հետ ենք մեծացել:Ես չորս տարեկան էի,որ պապան բերեց քեզ,դու էլ պստիկ երկու ամսական ձագուկ էիր,ես հիշում եմ էդ օրը,որ մաման իմ մանկական ամանի մեջ կաթ լցրեց ու դու բկլիկի նման կերար:
Բիմ,ես մարդկայնորեն կարոտում եմ քո շնային գոյությանը,դու քեզ հետ տարար հավատը մարդկային հավատարմության նկաատմամբ,ի'մ միակ անշահախնդիր ու միակ իրական ընկեր,դու միակն էիր,որ ինձ ընդունում էիր այնպես ինչպես ,որ ես կամ ու սիրում էիր ինձ ,ես հավատում եմ,որ կենդանիները սիրել գիտեն,այլապես չէիր սպասի,որ ես գամ քո ճաշը տամ ,դուրս գամ ու ....էլ չլինես:
Ոնց եմ կարոտում քեզ,Բիմի'կ...
