...

Օդը խանձված էր.ինչ-որ մեկի գլխում պայթյուն էր...
Մտքերի պայթյուն,որից աչքերդ բացվում են ավելի լավ,որ կլանվի յուրաքանչուր մասնիկ ընկալած աղբից...
Հրշեջ մեքենան անցավ փողոցով ու թողեց օդը խանձված,իսկ ինչ-որ մեկի գլխում պայթյուն էր՝մտքերի...
Պայթյուն էր լռության՝չկա ՝ձայն...
Օդը խնձված էր, վառվել էին հիշողությունները,մոխրացվել ու գրվել  մայթերին...

Երբեք չի հիշվի, լռությունը հավերժ կկարկատի բերանը մտքի, ու օդը կխանձվի այնքան,մինչև մարեն կրակները վերջին...