...Վիժեցրեք հոգիս այս դատարկ անոթից մարմնական,
Կապեք այն ծառի այրված փչակին , որ սնվի ծառից ու բողբոջներ տա,
Հողին խառնվի, սևանա մի քիչ ու էլի ապրի,
Պոկոտեք ինձնից չարիքը ծնող արգանդն այս հսկա ու արյունատար ներսս ողողեք իմաստային ոչնչի հետքով...
Ձեր պատրանքային սրբացնող ծեսով զոհաբերեք այն աստվածներին հին...
Մեծ դանակներով կտրատեք այն ու մանր մասերը շաղախեք արյամբ,
Կերակրեք դրանք սոված գայլերին ու գազաններին հովտում թափառող,
Ճզմեք այն ոտքով, դարձրեք գինի ու արծաթազօծ ծանր բաժակով հրամցրեք այն մեռած կեսարին...
Օդը փոշոտեք վիժեցված հոգով իմ այնքաան մարդկային, որ բնականոն իրերի ներսում ցանկանում էր այն դառնալ վեհ աստվածային ու հրեշավոր այնքան...
Տարեք այն հեռու սարերի ծայրին, շաղ տվեք գետնին, ու ծաղիկների թույլ արմատներին իբրև զորացնող թուրմը թող լինի հոգին այս սին ու տակառային...
No comments:
Post a Comment